Głównym zadaniem wyznaczonej do operowania na terenie Pomorza Armii Pomorze było jak najdłuższe podtrzymywanie na linii rzeki Wisły podziału sił niemieckich działających odrębnie na kierunkach z Prus Zachodnich i Wschodnich oraz osłona przeciwko spodziewanym atakom odpowiednio w kierunku na Bydgoszcz i Toruń. Ponieważ plany obronne przewidywały w dalszej kolejności wycofanie się z Pomorza, zdecydowano o budowie jedynie lekkich schronów bojowych jako wzmocnienia fortyfikacji polowych i to tylko na najważniejszych odcinkach. Na lewym brzegu Wisły były to odcinki: Rytel, jezior koronowskich i przedmoście Bydgoszcz, a na prawym: linia rzeki Osy i jezior brodnickich. Na pozostałych pozycjach przewidzianych do opuszczenia po wykonaniu zadań opóźniających budowano jedynie schrony drewniano-ziemne.

Natomiast na terenie utworzonego w 1936 r. RU Hel, którego zadaniem była ochrona bazy i portu Marynarki Wojennej w Helu zdecydowano o budowie zespołu ciężkich i lekkich schronów bojowych na wysokości Jastarni, jako zabezpieczenia półwyspu od strony lądu.

W lipcu 1939 r. kadra saperów armii odbyła w lasach brodnickich praktyczne szkolenie z zakresu budowy schronów żelbetonowych i drewniano-ziemnych. W trakcie prac budowlanych wykonawcom doskwierały te same problemy, które pojawiały się na terenach działania innych armii. Brak środków, wykwalifikowanej siły roboczej oraz konieczność oczekiwania na zakończenie żniw i prac polowych spowodowały, iż nie zdołano wykonać nawet tak skromnie zaplanowanych pozycji. Poszczególne schrony często były izolowane w terenie, a całe odcinki nie miały oparcia skrzydłami w sąsiednich pozycjach i były łatwe do ominięcia. W ramach prac przygotowawczych na omawianym terenie przygotowano także do wysadzenia mosty na Wiśle, Brdzie oraz wiele urządzeń kolejowych.