Armia Modlin została powołana do istnienia 23.03.1939 r. na tajnej odprawie u Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, marsz. Edwarda Rydza-Śmigłego, a nominację na stanowisko dowódcy otrzymał gen. bryg. Emil Przedrzymirski-Krukowicz. Tego samego dnia zarządzono także częściową mobilizację alarmową Wojska Polskiego i pierwsze przerzuty jednostek na pozycje nadgraniczne.

Zadaniem Armii Modlin była osłona kierunków na Warszawę i Płock oraz rozpoznanie i opóźnianie sił nieprzyjaciela działających na tych kierunkach. Ostateczną linię obrony stanowiła linia Narwi i Wisły. Głównymi ośrodkami obrony miały się stać umocnione przedmościa w Płocku, Modlinie, Zegrzu, Pułtusku i Różanie, mogące również stanowić podstawę kontruderzeń na północnych brzegach obu rzek. Na olbrzymiej, pustej połaci północnego Mazowsza brakowało jednak dogodnych odcinków, na których można by było zorganizować pozycje przejściowego oporu. Ruchy wojsk ograniczała dodatkowo słabo rozwinięta sieć komunikacyjna. Dopiero położone pod samą granicą niemiecką wzgórza moreny czołowej mogły stanowić wartościową rubież obronną. Miały tam powstać dwie pozycje wysunięte: jedna w rejonie Mławy i Rzęgnowa, druga zaś, rozpoczynająca się w rejonie Przasnysza, miała się ciągnąć na południowy wschód i łączyć się z Przedmościem Różan. Planowano umocnić również dwa większe miasta Działdowo i Lidzbark Welski. Śr

odki przyznane przez Sztab Główny na budowę żelbetowych schronów, zostały rozdzielone pomiędzy pozycje na ostatecznej linii obrony oraz kilka pozycji wysuniętych daleko na północ. Zakładano, że walki opóźniające zostaną rozstrzygnięte w sposób manewrowy.

Wzmożone prace fortyfikacyjne na terenie całego kraju rozpoczęto 24.06.1939 r. z rozkazu Sztabu Głównego. Rozkaz ów przewidywał przede wszystkim rozbudowę pozycji wysuniętych i osłonowych wokół nadgranicznych garnizonów, głównie przy pomocy fortyfikacji polowej. Dodatkowe wytyczne, wydane 12.07.1939 r. zezwalały na budowę umocnień stałych, jednakże z zaleceniem skupienia wysiłku na głównych liniach obronnych. Ten sam rozkaz zalecał jednoczesne prowadzenie prac w kilku węzłowych punktach wybranej pozycji, a następnie stopniowe wypełnianie przerw pomiędzy nimi. Sprecyzowano także pilność prac fortyfikacyjnych, które dla Armii Modlin przedstawiały się następująco: 1 - Różan i Pułtusk, 2 - Modlin i Zegrze, 3 - Mława, a więc prawdopodobnie wszystkie pozycje wysunięte.

TEKST: Szymon Kucharski, Piotr Kurzawa, Waldemar Nadolny.